σεκουέντσα

η, Ν

1. μουσ. μελωδικό ή ρυθμικό καλλωπιστικό μοτίβο που επαναλαμβάνεται σε ένα νέο τονικό ύψος, παρέχοντας έτσι συνοχή στο μουσικό υλικό και αναπτύσσοντάς το

2. φρ. α) «ακριβής σεκουέντσα»

μουσ. σεκουέντσα που είναι πιστή επανάληψη τής προηγούμενης

β) «τονική σεκουέντσα»

μουσ. σεκουέντσα που τροποποιείται για να προσαρμοστεί στην τονικότητα τής σύνθεσης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. sequenza (< λατ. sequor «ακολουθώ»)].